Laten we eens kijken naar een zeer basisaanname:
Traditioneel hebben mensen geloofd dat een dik mondstuk vriendelijk is en een dunne ernstig is. Maar dit kan geen universele regel zijn. Veel factoren hebben inderdaad zorgvuldige aandacht nodig, bijvoorbeeld de mondconformatie, anatomie, ras, leeftijd, het niveau van training, bitgrootte en niet vergeten van de rijder. Dit zijn allemaal belangrijke factoren bij het beslissen over welke dikte van het mondstuk het meest geschikt is.
De conformatie van elk individueel paard is heel anders.
Dit zijn allemaal belangrijke factoren bij het beslissen over welke dikte van het mondstuk het meest geschikt is.
Er is een gelukkig medium te vinden en als er onvoldoende ruimte in de mond van het paard is, dan is vet niet aardig. Inderdaad, een beetje dat te dik is voor de beperkte ruimte in de mond, kan zelfs het vermogen van het paard om te ademen en slikken, vooral als ze in combinatie met hyperflexie (achter de verticale) te maken, kan belemmeren.
Materialen zijn ook invloedrijk en er zijn veel verschillende soorten die worden gebruikt bij het maken van bits, waarvan er één plastic is. Dit type materiaal glijdt niet zo gemakkelijk over de huid als metaal en er is altijd wat oppervlakteweerstand. Wanneer deze bits worden gebruikt voor sneller werk, is bekend dat deze overmatige wrijving ernstig wrijven veroorzaakt.
Roestvrij staal, dat nog steeds uitgebreid wordt gebruikt, is een extreem hard en koud metaal met een zeer lage thermische geleidbaarheid, dit zorgt ervoor dat veel paarden innerlijk fixeren op de aanwezigheid van het bit, in plaats van de signalen door de teugel.
